-
مناسبتها، وقایع و اعمال ماه محرم - مناسبتها، وقایع و اعمال ماه صفر
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه رجب
- سایت قرآنی تنـــــزیل
- سایت مقام معظم رهبری
- سایت آیت الله مکارم شیرازی
- سایت آیت الله نوری همدانی
- سایت آیت الله فاضل لنکرانی
- سایت آیت الله سیستانی
بازدید امروز : 4270
عید سعید غدیر خم ( مدح علی علیه السلام )
گوش‌ها باز که امروز هـزاران خبراست خبری خوبتر از خوبتر از خوب‌تراست صف ببندید که هنگـام نمـاز روح است در گشایید که جبریل امین پـشـت در است همگی عیــد بگیرید که عیـد آمـده است این همان عید خــدای احــد دادگر است سـورۀ مائده خوانید که صد مائــده نـور از خــدا در دل هر آیـۀ آن مستتر است هـرطرف می‌نگرم قـافـله در قـافلـه دل هر دلی بال زنـان سوی علی رهسپر است این همان عید غدیر است که در خم غدیر گوش‌ها یکسـر بر خطبـۀ پیغامبـر است خطبۀ ختم رسل حکم خدا مدح علی است خطبه‌ای که سندش مسـتند و معتبراست ایها الناس هر آنکـس که منـم مــولایش این عـلی تا به قـیـامت؛ ورا راهبراست این علی بعد نبی رهبر و مولای شماست این علی منجی یک خلق به موج خطراست این علی وجه خــدا چشم خدا گوش خدا این علی دست خدا بازوی فتح و ظفر است من همان شهرعلومــم همه باشید گــواه که علی تا ابدالدهر بر این شهر در است این امام است امـام است امام است امام که امامت به وجودش همه‌جا مفتخر است چشم،بی‌نورعلی تا صف محشرکور است دین بی مهرعلی پیکربی‌دست وسـراست شررنارهمان بغض علی بغض علی است مهراو پیشِ روی آتش دوزخ سپر است بــه تمـام بــشـر اعــلام کند ختــم رسـل که علی بـن ابیطالب خیــرالبــشر است خصم او را پسر مـادر خـود بایـد خواند غیراز این چاره نداریم که او بی‌پدراست بی‌نمــازی است اگـر بی‌علی آرید نـماز این نمازی ست که اجرش همه نار سقراست مُهر پروندۀ اعمال شما مهرعلــی است بی‌علی طاعت کونین زیان و ضرراست گر دو صد کوه طـلا در ره معبود دهید بی تـولّای علـی جمله هـوا و هــدراست هرکه شدخصم علی خصم نبی خصم خداست در حقیقت ز زنـازاده زنا زاده‌تـر است دشمـن آل محــمّـد چـو بــه محـشـر آیـد آتش خشم خدا از نـفـسش شعله‌ور است به سر دوش رسول و به کف پای علی بنـویسید عـلی بـت شکـن بی‌تبــر است بـی‌ولایش نفسـی گـر بــزنــد جبــراییل کمترازمرغ زمین خوردۀ بی‌بال و پراست جنـت از مهـر مـحبّان علـی شاخـۀ گـل دوزخ از بغض غلامان علی یک شرر است بی تولّای علــی نیـست رسـالت کــامـل ثمـر باغ نبــوّت همه از این شجـراست نخــل‌هــا جملــه گــواهـند خــدا مـی‌داند که علی تشنه، ولی تشنۀ اشک سحراست سجده بی‌مهرعلی سجدۀ باطل به خداست روزه با بغض عـلی نیز گناه دگر است جنّت وکوی علی هست چو یک قطعه زمین کوثر و مهر علی قصۀ شیر و شکراست صورت حق وعلی صورت غیب است وشهود طلعت احمدو او سورۀ شمس و قمر است میثم این فخرتورابس که ازاین مزرع عمر نخل سرسبز تو را بار ولایت ثـمراست
: امتیاز
|
 |
 |
عید سعید غدیر خم ( مدح علی علیه السلام )
پیام نوربه لب های پیک وحی خـداست بخوان سرود ولایت که عیداهل ولاست بیـا شــراب طـهـور از خم غدیر بـزن خداگواه ست که ساقی این شراب خداست خم ازغدیرخم ومی می ولای عـلیست وگرنه صحبت ساقی وجام و باده خطاست غـدیر، عــید خدا، عید احمد، عـید علی غدیر عـید نــیایش غـدیر عیـد دعـاست غدیر صــبح سپــید هــمـه سـپـیـدی ها غـدیر، نـور خدا دشمن سیاهی هاسـت غــدیـر ســید اعـــیــاد و اشــرف ایـام غدیرخوبترازعید روزه واضحی اسـت غدیر ســلسلــه دار کـمال دین تا حشـر غـدیـر آیــنــه دار عــلی ولی الله اسـت غدیــر عیــد همه عمر با عــلی بــودن غدیرجشن نجات ازعذاب روزجزاسـت غدیر بر همه حـق بـاوران تجلّی حــق غدیر برهمه گم گشتگان چراغ هُداست غــدیر کـعـبه مقصود شیـعـــه درعـالم غدیـر جنت موعود خـلق در دنـیاسـت غدیــر حــاصل تبلیغ انــبیا همه عــمر غدیر میوه توحید اولیا هـمه جـا اسـت غــــدیــر آیــیـــنــه لــا الــه الـــا هـــو غدیر آیــت سبحـان ربی الاعلـی است غــدیــر هـــدیه نـور از خدا بـه پیغمبر غدیرنقش ولای عـلـی به سینه مـاست غدیربر کعبه اهــل سـما و اهل زمـیـن غدیرقبلۀ خلق زمـین و خـلق سماسـت غدیر یک سند زنده یک حقیقت محض غدیر خــاطره ای جــاودانه و زیباست غــدیــر روشــنـی چشــم پیروان علی غدیر از دل تنگ رسول عقده گشاست غدیرباهمگان هـم سخن ولی خامـوش غدیر با همه کـس آشــنا ولی تـنهاست غدیر صفحه تـــاریــخ وال مــن والاه غدیر آیـۀ توبــیــخ عـــاد من عـاداست هنـــوز از دل تــفــتــیـده غــدیـر بــلند صدای مدح علی بـانوای روح فزاست هنوز گوهر وصف علی بود در گوش هنوز لعل لب مصطفی مدیحه سراست هــنـوز لالــه اکــمــلت دیــنـکـم رویـد هنوز طوطی اتممت نعمـتی گـویـاست هنـوز خــواجه لولاک را نـداست بــلند که هرکه را پیمبر مـنم علی مــولاست چـــنانکه من همگـان را به نفس اولایم علی وصی من از نفس اوبه او اولاست عــلی عـــلیـم و علی عالم و علی اعلم علی ولی وعلــی والی وعـلی اولاست علــی حقـیقت روح و تــمام عالم جسم علی سفـینه نوح وهمه جـهان دریاست عــلی مـدرس جبـریل در شـناخت حق علی معــلــم آدم بـه عـــلم الا سـماست عـلی تـمامی دین، بغض او تمامی کـفر علی ولی خدا خصم او عدوی خداسـت عــلی بــود پــدر امــت و بـــردار مـن عــلی سـفیر خدا و علی امـیر خداست علیست حــج وعلی کعبه وعـلی زمزم علی صفا وعلی مروه وعلی مـسعاست علی صراط وعلی محشروعلی میزان علی بهشت وعلی کوثروعلی طوباست علی چو شخص پیمـبرهـماره بی مانند علی چو ذات اللهی همیشه بی همتاست علی شهــید وعلی شاهد و علی مشهود علی پناه و عـلـی ملـجا وعلی منجاست علی اذان و اقامه علی رکـوع و سجود عـلی قـیام و قعود،علی سلام و دعاست علــی حــقـــیـقت تـوحید بـر زبان کلیم علــی تـجلی طـور وعلی ید بیـضاست علی وصــیّ و دم و لـحم و نفس پیمبر علی ابوالحسنین است وشوهرزهراست علی است حق و حقیقت به دور او گردد علی است عدل وعدالت به خط او پویاست علی محمد و فرقان و نور و کوثر و قدر علی مزمّل و یاسین و یوسف و طاهاست علی بــه قــــول محــمـد درمـدینه علم ز در درآی که راه خطاهمیشه خطاست حدیث منزله را از نبی بگیر و به خلق بگو مخالف هارون مخالف موسی است بود وصی نبی آنکسی که نفس نبی است گرفتم (اینکه حدیث)غدیر یک رویاست کننـده در خبـــیر بــود وصـی رســول نه آنکه کرد فرارازجهاد،عقل کجاست کسی که گفت سلونــی سزد امـامت را نه آن کسی که به لولابه جهل خودگویاست کسی که جای نبی خفت جانشین نبی است نه آنکه راحتی جان خویش رامی ساخت چگــونــه قــاتــل زهـرا امام خلق شود مدینه مرد شرف نیست یاعلی تنهاست چگونه مهر بورزند به آن ستـم گســتر که دود آتـش او دور خانـه زهــراست چگونه غیـــر عـلی را امــام خـود داند به جز علی چه کسی ثانی رسول خداست حدیثی از دو لب مصطفی به یـاد آرم به آب زر بنویسم اگر رواست رواسـت خــدا گـواه است پی دشمن علی نـروم حلال زاده رهش از حرام زاده جداست کسی که بت شکند بر فـراز دوش نبی برای حفظ خلافت ز هرکسی اولاست گواه من به خلافت همان وجودعـلی است که آفــتـاب به تأیــید آفـتـاب گـواه ست بــود امــامت او در کـتاب حـق معلوم چنان که صورت خورشیددرفضا پیداست به دیدگان خدا بین مــرتضــی ســوگند کسی که غیرعلی دید دیده اش اعماست عــبادت ثــقلــیــنـت اگــر بــود فـــردا تو را بدون ولایت به ویل و اویلاست به آن نبی که عـلی را وصی خود فرمود به آن نبی که تمامش ثنای آن مولاست صواب نیست صوابی که بی ولای علی است نماز نیست نمازی که بـی علی برپاست شکسته باد دهانی که بی علی بازاست بریده باد زبانی که بی علی گویاســت تـمرد اســت بــدون عـلی، ولو طاعت تأسّف است سوای علی، اگـر تقواست به آیــۀ آیــۀ قــرآن بــه حــق پــیـغمبر که راه غیرعلی مرگ ونیستی وفناست خدا گواست که هر کس رهش جدا زعلی است بسان لشکر فرعون راهــی دریــاست اگر تمــام خــلایــق جدا شــونـد از او خدا گواست که راه تمام خلق خطاست به جای حور به بوزینه دست داده وبس کسی که غیرعلی را امام ورهبرخواست به صد هزار زبان روح مصطفی گوید که ای تمامی امــت علی امـام شماست من و جدا شدن از مرتضی خــدا نکند که هر که گشت جدا ازعلی جدا ز خداست کسیکه فاطمه از ظلم او غـضبناک است امامتش غــم و انـدوه و رنج و بلاست مگر نگفــت نبی خــشم دخــترم زهرا شرار خـــشم خــداوندگار بی همتاست مگر نگـفت نبی با هم اند، حق و علی اگر علی نبود در میـانه حــق تنهاست خدا گواست که امروز هرکه پیرو اوست مصون زنار جحیم وعذاب حق فرداست علی کسی است که یک ذره از ولایت او نجات بخش تمامی خلق روز جزاست علی کسی است که یک خردل ازمحبت او نکوتر است ز دنیا و آنچه در دنیاست اگــر ز خـاک درش کســب آبرو نکند یقین کنید کـه در حشر آبرو رسواست چنانکه غیر خـدا را خدای نتوان گفت اگربه غیرعلی کس خلیفه گفت خطاست بــگو کــه بـند ز بندم جـدا کنند با تیغ ز بند بندم آیــد نـــدا عـــلی مــولاست ا گر به تیغ کشندم و یـا بـه دار کــشند زبان نه بلکه وجودم به حـمد اوگویاست به حق کسی نبرد راه جـز ز راه علی به هوش باش که راه علی بـود ره راست لــوا ی حمــد بــدست علــی بـود فردا تمــام مــحشر در ظل این بلند لواست پیمبران همه در تحــت دیــن لــوا آیند که این لوای مقدس همان لوای خداست الا کسی که تو را از عـلی جدا کردند پناگاه تو در آفــتاب حــشر کـجاســت مرا به روز قیامت به خُلد کاری نیست بهشت من همه درصورت علی پیداست جهنم است بــهشتی کــه بی علی باشد جحیم با رخ نـورانی علـی، زیــباست کجا امام تـوان یافتن چو شخـص علی که هم کلام خـداوند وهم نشین گداست اگر بــه چشــم شمــا آفــتـاب نور دهد وگر که سایه این نه سپهر بر سرماست اگر نسیم سحر می ورزد به لاله و گل اگربه ظلمت شب ماه را فروغ وضیاست اگر تمــام سمــاوات از سـتـــاره پُـرند و گر چو مائده لبریز دامن صحراست اگر فرشته و حور است وآدمی و پری اگرزمین و سما و بهشت وعرش علاست اگر سیاه و سفید است و اصغر واحمد اگرکه روز وشبی یاکه صبح و مساست خداگواست که از یمن دولت علی است علیست باعث خلقت علی؛ خـدای گواست علی ولی خدا بود پیش از انـکه خدای به حرف کُـن، همۀ کائنات را آرسـت خـدا بــرای علی خــلق کـرد عالـم را چنانکه خلقت او را برای خودمی خواسـت تمــام عـــالم ایـــجاد بـــی وجود علـی بسان کشتی بی ناخــدای در، دریاسـت مرا بس است تولای چهارده معصـوم که این ولایـــت فـوق تمام نعمتهاسـت مگر نکفت پیمبر کـتاب و عترت مـن امانتی است که پیـوسته درمیان شماسـت مگرنگفت که ایـن دو زهم جدا نشـوند اگر جدا زیکی هر که شد زهر دو جداست مگرنگفت که این دو چو این دوانگشت اند کز اتحاد یکی گرچه درشماره دوتاست عبادت ثقلین اســت بـســته بـــر ثـقلین که مهر طاعت هربنده مهر آل عباست درود بــاد بــه ارواح چهارده معصوم که درطریقت آنان نجات هردوسراست بتول و چار محمد حسین و چـارعلی دو نام حسن و آن دو جعفر و موساست بجز محبت آنان نجات نیست که نیست زنید چنگ به دامانشان نجات اینجاست هنوز محفل ذکر علی است خاک غدیر ولی چه سود به گوش کسی است که ناشنواست بگوکه خصم شود منکـرعلی چه باک که آفتاب به هر سو نظر کنی پیداست گرفتم آنکه حدیث غدیر و قول رسول مراد دوستی آن امــام ارض وسماست چـرا به گردنـش افــکـند ریسمان امت چه شد که دود ز کاشانۀ علی برخواست سـوال مــن ز تمامی مسلمین این است بدوست اینهمه آزار نه، به خصم رواست چو عمر صــاعقــه کـوتاه باد دورانش خلافتی که دوامش به کشتن زهراست برای غضب خلافـت زدنــد فاطمه را شرف کجاست مروت کجاست رحم کجاست شکستن در و بی حرمتی به خانه وحی مودتی است که دربارۀ ذوالـقربی است؟ اگر قصیده "مـیثم " بود صــدوده بیت که درعدد صدوده نام آن ولی خداست فضائلی است علی را که گفتن هر یک نیـــازمنـــد هــزاران قـصیده غـرّاست
: امتیاز
|
 |
|
عید سعید غدیر خم ( مدح علی علیه السلام )
ای مبارک آیۀ اکمال دین عیدت مبارک ای غدیرای عیدکلّ مسلمین عیدت مبارک ای امین وحی،جبریل امین،عیدت مبارک آسمان چشم دلت روشن؛ زمین عیدت مبارک شیعۀ مولا امیرالمؤمنین، عیدت مبارک یاعلی ای مصطفی را جانشین عیدت مبارک عید اهل آسمان جـشـن زمیــنی هاست امشب ذکر کــلّ آفـرینش یاعــلی مولاست امشب عیدقرآن،عیدعترت،عید دین،عیدهدایت عیدامّت،عید شیعه، عیدجود، عید عنایت عید «اتممتُ علیکم نعمتی»عید ولایت عیدعفووعیدرحمت عید لطف بی نهایت عید از مولا امیرالمؤمنین کردن حمایت روی برگ هرگیاهی نقش بسته این روایت کای تمـام خـلق! نازل آیـۀ اکـمـال دیـن شد شیرحق، نفس نبی، حیدر امیرالمؤمنین شد کیست تا بی پرده وجه خالق داور ببیند در غدیر خـــم گـــل لبخـند پیغمبر ببیند از جهاز اشتـرانـــش زیر پـا منبر ببیند بر فراز دست ختـم الانبـــیا حیـدر ببیند شافع محشر ببیند ساقـــی کــــوثر ببیند هادی و رهبر ببیند سیّد و سرور ببینـد ای تمام مؤمنات و مـؤمنیـن مولا مـبارک این ولایت بر امیــرالمؤمنـین بـادا مبارک یا محمّد حکم، حکم خالق یکتـاست بلّغ یامحمّدجای ابلاغت در این صحراست بلّغ یا محمّد آفرینش بی علی تنهاســت بلّغ یامحمّداین علی نوح و جهان دریاست بلّغ یامحمّد این علی برمؤمنین مولاست بلّغ یا محمّد بعد تو حامیّ او زهـراست بلّغ یامحمّد بی علی دین مرده؛ قرآن جان ندارد هرکه با او عهد خود را بشکند ایمان ندارد دینِ بی مهرعلی دین نیست کفراست وضلالت بی علی ممکن نگردد برتوابلاغ رسالت بر تولاّی علی کن کُــلّ امّت را دلالت کوه طاعت بی ولای او بود کوه خجالت نیست جزدرشأن اواین عزّت وقدروجلالت درقضاوت درفتوّت،درمروّت،درعدالت اوست عارف،اوست واقف،اوست کامل،اوست عادل اوست اوّل، اوست آخراوست واصل، اوست فاصل یاامیرالمؤمنین ایـنک به عالم رهبری کن برسران کلّ خلقـت سر برآر و سروری کن تو ولّی داوراستی داوری کن داوری کن آفتاب ملک جان هابا فروغت دلبری کن از غدیر خم بتاب وتا ابد روشنگری کن آفتاب و ماه نَه هفت آسمان را مشتری کن ای غدیر خــم کنار مصطفی غــار حرایت ای محمّد مدح خوانت ای خدا مدحت سرایت ای ولیّ الله، عـــین الله، وجه الله اعظم ای در انـگـشتـت زمام اختیار کلِّ عالم ای رسالت ازتوباقی ای ولایت ازتومحکم ای که ازخاک سر کوی توآدم گشته آدم ای شده درآسمان مهمان توعیسی ابن مریم هر مؤخرّ را مــؤخرّ هر مقدّم را مقدّم چهره بگشا تا بـبـیـنـندت که وجه کبریایی سجده کن بهر خـدایت تا نگویـندت خدایی یاعلی تنها تورا باید تو را باید زعامّت توامامت کن امامت کن امامت کن امامت لقمه ای از سفرۀ احسانِ تو کوه کرامّت گوشه ای از صحنه میدان توکلِّ قیامت طاعت کونین بی مهرت ندامّت درندامّت انــبیا بــا گفــتن قـد قامّتت بستنـد قامت گفته در قرآن خدا مدح و ثنایت راعلی جان منبر ختم رسـل بوسیـده پایـت راعــلی جان تو جمال بی مثال حیّ سبحانی علی جان دست حقّ بازوی احمد قـلب قرآنی علی جان در بهشت تن رسول الله را جانی علی جان تو تمام دین حق،تو کلِّ ایمانی علی جان هل اتی وکوثر و نوریّ و فرقانی علی جان هرچه گویم در ثنایت بهتر از آنی علی جان جـان حق جانان حق، آیین حق، ایمان حقیّ مؤمنین راحق بود میزان و تو میزان حقیّ میوۀ مدح تو در بستان سبز وحی روید مصطفی باید وضو گیرد لب از کوثربشوید لب گشاید،دل رباید،دِرفشاند، گل ببوید تاکه اوصاف تو را بر دخترش زهرا بگوید نازم آن چشمی که هرجابازشدروی توجوید خصمت از بخل وحسادت گو بنالد گو بموید هر که در دل دوستیّ ساقی کـوثــر ندارد ذّلتش این بس که در روز جزا حیدر ندارد بارها باید که دیوار حرم همچون درآید قرن ها باید که چون بنت اسدها مادر آید چشمه چشمه اشگ شوق ازچشمۀ زمزم برآید بانگ خیر مقدم کعبه به عرش داورآید بهر استقبال، اوّل در جهان پیغمبـر آید تا به عالم یک امیرالمؤمنین دیگــر آید اوست پـیر آفـریـنـش اوست میـر آفـرینش اوست شمشیر الهـی اوست شیــر آفرینش کیستم من یک مسلمـانم مسلمان غدیرم غــرق در بـحر عـنایـات خداوند قدیرم پیشتر از بودنم عشق علی کرده اسیرم مهر مولا دستیارم لطف مولا دستگیرم جز امیرالمؤمنین نبوددراین عالم امیرم خــاک پـای اهلبیتم کس مپندارد حقیرم «میثم» این خاندان استم چه بیم از دار دارم با امیــرالمـؤمنین فــردای محـشر کار دارم
: امتیاز
|
 |
|
سرود ولادت امام هادی علیه‌السلام
بــر لـبِ عــالَــم نــغـــمــۀ شــادی آمــده دنــیـــا حــضــرت هــــادی آمــــده جـــان جــــوادُ الائــــمــــه روح و ریــحــان جـــوادُ الائــمــه پیــچــیــده در کــلّ فضــا، گــلبــانــگ یــابـن الــرّضـا ای امامِ انـس و جــان خوش آمدی مقــتــدای مهــربــان خــوش آمدی نــغــمـۀ لب هــمــه عــالــم ایــنــه جـدّ صاحب الــزّمان خــوش آمدی سیدی یا سیدی ابن الرّضا، سیدی یا سیدی ابن الرّضا، سیدی یا سیدی ابن الرّضا ************************************************* در همــه عــالًــم گــل فــشـانی شد گــل فـشانی شد نغمــه خــوانی شد حوریان، ترانه خوان با قلبِ شــاد گـرمِ تبــریکِ بـه بــابــایـت جــواد فــرمــانــدۀ مُــلــکِ قــضــا، ای نــــوۀ امــــام رضــــا ای کــــلام تــــو چــــراغ راهِ مــا ای رضــای تو رضــای کــبــریـا کن عنــایــتــی که روزی بگیــریم جشــن مــیــلاد تو را در ســامــرا سیدی یا سیدی ابن الرّضا، سیدی یا سیدی ابن الرّضا، سیدی یا سیدی ابن الرّضا ************************************************* از ازل آقــــا دل به تو بــســتــیــم مــا گــدایــانِ ســامــرا هــسـتــیــم دسـت مــا و دامـنـت مــولا مــولا جــان فــدای گـلـشـنـت مـولا مولا در گـلـشـنـت رویــد آقــا، گــلــهای ایــمــان و تــقــوی یـا عــلـیّ الـنّــقــی آوایــم هــر دم ایــن بُــوَد ذکــر تــمــامی عــالــم ســیــدی بــده به مــا دلــــدادگـــان رزق اشــک و گــریه های مُحرّم سیدی یا سیدی ابن الرّضا، سیدی یا سیدی ابن الرّضا، سیدی یا سیدی ابن الرّضا
: امتیاز
|
 |
|
سرود ولادت امام هادی علیه‌السلام
جهان هستی تمامی شده غرقه در شور و شعف امامِ هادی به دنیـا بیامد بَه بَه از این شعف آمده روح وفا ،کعبۀ جـود و سخا ذکر لبهایم شده ،سیدی ابن الرّضا سیدی ابن الرّضا، سیدی ابن الرّضا، سیدی ابن الرّضا ********************************** همه بریزید گل ای عاشقان و ای جمع شیعیان شده مدینه از این مولد امشب زیباتر از جنان زین قُدوم با صفا،ای مُحبّ اولیا امشبی عیدی بگیر، از جواد بن الرّضا سیدی ابن الرّضا، سیدی ابن الرّضا، سیدی ابن الرّضا ********************************** خــدا به حقّ امامِ دهــم ما را کـن اهل ولا بده بــراتِ مدینه، نـجـف، سامرا، کـرببلا میکنم امشب دعا ،چون جمیع عاشقان ای خدا برما رسان،مهدیِ صاحب زمان یا ابا صالح مدد، یا ابا صالح مدد، یا ابا صالح مدد
: امتیاز
|
 |
|
سرود ولادت امام هادی علیه‌السلام
ترانه خوان هر بلبل در چـمـن شد فــرخنــده میــلاد ابــوالحـسـن شـد پیچیده در جهـان گــلبانـگِ شــادی آمــده بــه دنــیــــا امــــامِ هــــادی مــولا و رهبــر آمــد، خــوش آمـد جــدّ مـنـتَــظَـر آمــد، خــوش آمــد خوش آمدی یا امامِ هادی؛ خوش آمدی یا امامِ هادی ******************************** نــور ســمــاوات و زمــیــن آمــده ابــن الـــرّضــای دوّمــیـــن آمــده غــرق طــرب گشته کــلام شیـعـه از یُــمــنِ مــیــلادِ امــامِ شــیــعــه دشـمــنِ بـیــداد آمــد، خــوش آمــد دلــبــنـد جــواد آمــد، خــوش آمــد خوش آمدی یا امامِ هادی؛ خوش آمدی یا امامِ هادی ******************************** از مقــدمش گـشـته عــالــم مُــزیّن ذکــر مَلَــک گـشـتـه یــا ابالحــسن خــورشیــد آسمــان عـصـمـت آمـد دهــمــیــن اخــتــــر ولایــت آمـــد بیــن حــوریــان، گـشـتـه ولــولــه زهــرا در جنّــت، می دهد صـلــه خوش آمدی یا امامِ هادی؛ خوش آمدی یا امامِ هادی
: امتیاز
|
 |
|
سرود ولادت امام هادی علیه‌السلام
تو امیــر ســامرایی من گــدای ســامرایم به خدا در حسرت صحن و سرای سامرایم امــامُ المُتّقین، علــیِ چــارمین بُوَد شش گوشه ات، بهشت اهل دین مـدد ابن الرّضـا، مـدد ابن الرّضـا ********************* ای همه کــرّوبیان خــدّامِ خــدّامِ حـریمت چشم ما باشد هماره بر دو دستانِ کریمت تویی مولای ما، تویی مشکل گشا بُــوَد رُخسار تو، تــجــلی خــدا مـدد ابن الرّضـا، مـدد ابن الرّضـا ********************* نفرت از وهّابیت در این دل ما خانه کرده لعنت حق بر کسی که قبر تو ویرانه کرده ز ما قبلش شود، نکوتر آن مزار حـوالـۀ عــدو، به تــیغ ذولفـقار مـدد ابن الرّضـا، مـدد ابن الرّضـا ********************* چشمۀ نور وعطا و جود و لطف بی کرانی نوۀ سلطان طـوس و جدّ صاحب الزّمانی دل مجـنون ما، به غم شد مبتلا بده بر عــاشقان، برات کــربـلا مـدد ابن الرّضـا، مـدد ابن الرّضـا ****************** از این به بعد سرودۀ محمد مبشری ***************** تو ولی کبــریــایـی جلــوۀ نــور خــدایــی پور حیدر جان زهرا نور چشم مصطفایی جهانی با صفا، شده از مقدمت نظرکن سوی ما، ز لطف و مرهمت علــی مولا علی، علــی مولا عـلی ********************* تو امام و مقتدایی مظهـر لطف و صفایی ای پناه بی پنـاهان سـرور و مولای مایی دلم خورده گره، به تار موی تو که هر دم پر زند، به سوی کوی تو علــی مولا علی، علــی مولا عـلی ********************* بردلم حک شد جمالت ای مه و مهر و ولایت آرزو دارم بـبـیـنـم آن حــریـم با صفـایت گل پیغمبری، ز گل ها برتری عزیز فاطمه، تو عشق حیدری علــی مولا علی، علــی مولا عـلی ********************* ای که عمری در فراقت منتظر ماندم بیایی روز و شب ذکر لب من مهدی زهرا کجایی الا یا مهدیـا، تـویی مشگل گشا یگانه منجی و، طبـیـب درد ما ابــاصالــح بـیــا، ابــا صــالح بـیــا
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت امام هادی علیه‌السلام
خیــزیــد و بـبـیـنـیـد تجــلای خــدا را در بـیـت ولا مـشـعــل انــوار هــدا را آن عـبـد خـدا وجـهـۀ مـعـبـود نـمـا را رخـسار عــلی ابن جـواد ابن رضا را در نـیــمــه ذیـحـجـه نـدا داد مــنــادی تبریک که آمد به جهان حضرت هادی پـیـچـیـده در امـواج فـضا بـوی محمد گـویند خـلایـق سخـن از خـوی محـمد بیـنـید عـیـان طلعـت دلـجـوی مـحـمـد در آیـنـۀ روی عــلـی روی مــحــمــد الحـق که جـواد ابن رضـا را پسر آمد بـر ابـن رضا، ابن رضـای دگـر آمـد دل خـانه و چـشـم هـمه فــرش قـدم او لبـریـز شده ظـرف وجـود از کـرم او آورده حـرم سـجـده به خـاک حـرم او صد حـاتـم طـایـی است گـدای درم او از پـارۀ دل در قـدمش گـل بـفـشـانـیـد عـیـدی ز رضا و ز جـوادش بـستـانید ای طلعت زیـبای تو خـورشید هـدایت ای گـوهــر رخـشـنـدۀ نُه بحـر ولایت ذات ازلـی را ز ازل دسـت عـنـایـت فضل و کرم و جود تو را نیست نهایت بـودنـد امــامـان هـمـه هـادی ره نــور بین همه نام تو به هادی شده مشهــور هنگـام سخـن بـوسـۀ عیـسی به لب تو با یاد خدا سال و مه و روز و شب تو دل‌هــای محــبــان خــدا در طـلـب تـو نـام تـو عــلـی آمـد و هـادی لـقـب تـو چـارم عـلـی از آل رسـول دو سـرایی قــرآن روی دست جـواد ابن رضـایی ای روح دعـا از نـفـس گـرم تو زنـده بر اشک دعـای تو اجـابت زده خـنـده تو عبد خـداوندی و خلقـی به تـو بـنده صورت به روی پات نهـد شیـر درنده جنت گل رویـیده‌ای از فـیض نگـاهت رضوان چو یکی سائل بنشسته به راهت مـا نــور ولایت ز کـلام تـو گـرفـتـیـم مـا وحـی خـدا را ز پـیـام تو گـرفـتـیم ما کـوثـر تـوحـیـد ز جـام تو گـرفـتـیم ما خط خود از مشی و مرام تو گرفتیم تا صبح جزا رو به روی خاک تو داریم ما جـامعـه را از نفـس پـاک تـو داریم تو گوهر نُه بحری و دریای دو گوهر سرتا به قـدم حـیـدر و زهـرا و پیـمبر بـوسـیـده جـوادت چو کـتـاب الله اکـبر هم یوسف زهرایی و هم بضعۀ حیـدر هم طاهری و هم نسب از طاهره داری هم در دل هر دلشده یک سامره داری عیـسی دمی و فـیض دمت باد مبارک در دیـدۀ هــسـتـی قـدمـت بـاد مـبارک هر لحظه به خلقت کـرمت باد مبارک تـجـدیــد بــنـای حـرمـت بـاد مـبـارک کردم چو به دیـدار رواق حرمت سیر دیدم که در این خانه عدو شد سبب خیر زیـبد که به پای تو سر خـویش ببازیم بر صحن تو و قبر و رواق تو بـنازیم در نار حسد خـصم حـسودت بگـدازیم این کعبۀ دل را همه چون کعبه بسازیم تا کور شود دشمن و تا دوست شود شاد گــردیــد دوبـاره حــرم پـاک تـو آبـاد ای سـامـره‌ات کـرب و بـلای دگـر ما بـر خـاک درت تا ابـدالـدهــر سـر مـا وصف تو دعای شب و ذکر سحـر ما مـهـر تـو بـه بـازار قـیـامـت ثـمـر مـا عالـم به ولای تو نـنـازد به چه نـازد؟ «میثم» به ثـنای تو ننازد به چه نازد؟
: امتیاز
|
 |
|
مدح و مناجات با امام هادی علیه‌السلام
ای کــاش کـبــوتــر رهــایـت بــرســد بـا بـاد، شـمـیــم ســامــرایـت بــرســد من تـشـنــۀ گــنــبــد تــوأم یــاری کـن دسـتـم بـه ضـریـح با صـفـایت بــرسد ****************** بـا نــور ولایـتـت وضــو مــی گـیــرم در بـاغ نـمــاز رنـگ و بـو می گـیـرم هــر چــنــد دلــی ســـیــــاه دارم آقـــا بـا عـشــق تـو بــاز آبــرو مـی گــیــرم ****************** بر روی سـرم سـایـۀ رحـمت هــستی بـاران شده ای، مـایـۀ رحـمـت هـستـی در ســورۀ جــاری امـامـت پــیـداست ای گـل دهـمیــن آیـۀ رحـمـت هـسـتـی ****************** در گوش کبوتران صدایت جـاری ست در کـوچۀ آئـیـنــه صفـایت جـاری ست من زائــر مـشــهــد تــوأم بــاور کــن در سیـنه شـمیم سامـرایت جــاری ست ****************** من واژه به واژه شـاعرت خـواهم شد در آیـنـه ها مــســافــرت خــواهــم شد بـوی حـرم تو در وجــودم جـاریـست من مـطمئـنـم کـه زائـرت خـواهـم شـد
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت امام هادی علیه‌السلام
امشب جهان از خرمى مانند رضوان میشود نور خدا در طور جان امشب فروزان میشود از آسمان مكـرمت تابـنده گردد اختـرى روشنگر دنیا و دین ز آن روى تابان میشود امشب زمین و آسمان درعشرت و ساغرزنان چون ساقى كوثرعلى خشنود و خندان میشود از بوستان معـرفت سر مى زند زیبا گلى كاین عالم خاكى از آن همچون گلستان میشود نورى به عالم جلوه گر گردد به هنگام سحر روشن زمین وآسمان زآن نور رخشان میشود سرچشمۀ فیض خدا نور دو چشم مصطفى سر حلقۀ اهل ولا محبوب جانان میشود خورشید برج ارتضا آن یادگارى از رضا ابن الرضا امشب پدر از لطف یزدان میشود در زهد و دانش مصطفى در زور و بازو مرتضى حلمش چو حلم مجتبى در ملك امكان میشود بر فاطمه نور دو عین آزاده مانند حسین احیـاگـر احكـام دین پیدا و پنهان میشود عابد، بسانِ عابدین چون باقر علم الیقین در دانش و علم و خرد مشهور دوران میشود صادق بود در راستى هم جعفر و موساستى مدهوش در سیناى او موسى عمران میشود پور امام هـشتمین كز بعد او روى زمین هم رهبر و هم رهنما بر نوع انسان میشود فــرزند دلبـند تـقـى او را لقب آمد نـقـى هم زاهد و هم متقى هم ركن ایمان میشود هر كس ندارد در جهان مهر و تولایش به دل كى طاعت صد ساله اش مقبول یـزدان میشود آن بهترین خلق خدا آخر در این دار فنا مسمـوم زهر اشقیا در راه قـرآن میشود
: امتیاز
|
 |
|
مدح و مناجات با امام هادی علیه‌السلام
باران شدم از شـوق پـریـدن به هـوایت شـد کـفـتـر بـی‌گـنـبـدِ تـو، بـاز رهـایت ای صاحب آن «جامعه» پر شده از عشق! خالی است چرا این همه در جامعه جایت؟ گـفـتی:« فَـتَـحَ اللهُ بِکُـم» پنجـره وا شد گفتی: «و بِکُم یَختِم» و دل کرد هوایت کی می‌رسد آن «اَشرَقَتِ الارض» بنورت کی مـست شود جـامعـه از جـام دعایت هرنیمه شب از ذکر تو روشن شده عالم مَستَـنـد مــلائک همه از عـطـر عبـایت در بـزم شـراب آه! بگـو مـستِ خـدایی شــایــد متــوکــل کند ایـنگــونه رهـایت رخصت بده یک لحظه که این پرده بیفتد تا کـاخ و ستـون هـاش بیـفـتـنـد به پایت وقـتی که امـامی و علـی هم شده نـامت پیداست که در سـامره شاهـست، گدایت «اَنـتم شُـفَـعـائی» خـبری بـود که ما را بُرد از دل شب تا سحری پشت صدایت آه از تو چه پنهان، چه بگویم فقط اکنون دسـت من و دامـان تو و لـطف خـدایت
: امتیاز
|
 |
|
مدح و مناجات با امام هادی علیه‌السلام
شـروع عـشق به نـام خـدا به نـام شـمـا من آفــریــده شــدم تا شــوم غــلام شـمـا هـزار شکـر نبـوده هــنـوز روی سـرم به غـیـر سـایـۀ لـطف عــلی الـدوام شـما کـبـوتـر دل من که نـمـی پـرد هـمـه جـا از آن زمـان که گـرفـتار شد به دام شـما بـرای آنکـه جـنـان را فـقـط نـگــاه کـند نشـسته است شب و روز روی بـام شما خوشا به حال کسی که شده در این دنیا مسیر زنــدگی اش روشن از کــلام شما شـمـا تـمـامی دار و نــدار من هـسـتـیـد تـمـام عـمـر همه اعـتـبـار من هـسـتـیـد جهـان به زیـر قـدوم تو خـار می گـردد نفـس زنـی هـمه عـالـم بـهــار می گـردد برای عرض ارادت به محضرت،خورشید به سـمـت گــنـبـد تو رهـسپـار می گـردد یکی دو شب که نه،هرشب به سامرا،مهتاب مـیـان صحـن تو مـثـل غــبـار می گـردد اگــر که تیــغ دو ابروت می کشد، جانم هــزار بــار به پــایت نــثــار مـی گــردد اگر به عشق تو مُـردم شما نخـورغصه یک عاشقت کم از این صد هزار می گردد همیشه زنده بُود هـر کسی فـدای تو شد و خوش به حالش اگر خاك سامرای تو شد دلـم بـهـانـه گـرفـتـه، بـهــانـه ات هــادی نـشـسـته ام چو گـدا پـشت خـانه ات هادی نگـاه کن به خدا آب و نـان نـمی خـواهم تــمــام حــاجـت من آستــانــه ات هــادی بخوان تو جامعه را تنگ شد دلم امشب بــرای زمــزمــۀ عـاشــقــانه ات هــادی به عرش نقل محافل بیان مـدح شماست و جـبـرئیــل بخــوانـد تــرانـه ات هــادی تو آمـدی که شـوی مـلـجـا دل مـضطر شـوم اسـیـر تو و آب و دانــه ات هــادی تو آمــدی که بــدانــم جــلال یعـنی چه! تو آمـدی که بـبـیـنــم جـمـال یعـنی چه ! بگـیـر دسـت مـرا تا به سـامــرا بـبـری بگـیر دست مـرا عــرش کـبـریا بـبـری ببین که دور و بر من غریبه بسیار است بگـیـر دسـت مــرا، یــار آشـنـا، بـبــری تو رهـنـمـای مـنـی، تا نیـامـده شـیـطان بگـیـر دسـت مـرا تا سـوی خــدا بـبـری همه یقین من این است راه حق آنجاست به هر کجا که دلت خواست تا مرا ببری به آن ضریـح تو سوگند می دهــم مـولا مرا تو یک شب جـمعه به کـربلا ببـری که روضه خوان بشوم در حریم خون خدا "میان آن همه لشكر، حسین... وا...تنها
: امتیاز
|
 |
|
مدح امام هادی علیه‌السلام
نور نامت بـرده هادی رونق مهـتاب را سوز قرآن خواندنت میگیرد از سر خواب را آسمان نزدیک نزدیک است و می بیند زمین معجــزاتی روشن از آن گـوهر نایاب را چشم می بندی، شب است و سامرا بی نور و سرد چشم را بگشای تا روشن کنی سرداب را می شناسی مردمانِ بی مروت را تو خوب دیده ای با چشم خود صد جعفر کـذاب را یا نقی سلطان مظلومم! نقی مولای صبر بعد ازین با نام تو پُـر می کنم هر قاب را بزم خفاشان مجال نام پُر نور تو نیست شیر کرنش می کند خورشید عالمتاب را!
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت امام هادی علیه‌السلام
آن شب مـدینـه غـرق تجلاّی نـور بود آیـات نـور در هـمـه جا در ظهـور بود گـردون دوبـاره جلـوۀ وادی طـور بود هر سو فرشتـه ای به فلك در عبور بود آئینـه ای ز نـور خـدا داشت شهـر نـور گنجینه ای ز صدق و صفا داشت شهر نور كروبیان به شـوق قــدومش صلا زدند با هر نفس كه در ره صدق و صفا زدند دم از فروغ چهرۀ شمس الضحی زدند گــم كـرده گـان راه وفـا را صـدا زدند گـفـتند گر نشاط سـماوات بی حـد است فـصـل ظهــور هـادی آل محـمّـد است خـیـز و بـبـین سُــلالـۀ خـیــرالأنـام را آئـیــنـــه ای زلال، ز حُــسـن تـمــام را در بـر گـرفـتـه اسـت امــامـی امـام را دادنــد بـــارِ عـــام تـــمــام عــــوام را دستی برآر و عیدی از آن مقتدا بگـیر از درگـه جـــواد جــواز جــزا بـگـیـر او جـلـوۀ هـمیـشـه بهــار ولایـت است چـارم عـلی ز آل رسـول عنـایت است خـورشیـد تابنـاك سـپـهـر هـدایت است الطاف این امـام مـبـین بی نهـایت است ای تشنه كــام لب به لب كـوثری بـزن از چـشـمـۀ كـرامت او سـاغــری بزن آئـیـنــۀ نجـابت گــل هـای نــور اوست مشعل فروز سینـۀ سینـای نـور اوست فلك نجات و گوهر دریای نـور اوست شـمس هدایت همه، معنای نـور اوست این انعـكـاس نـور در آئـیـنـۀ خـداسـت معـنای نور آیۀ والـشـمس والضحاست او را خـدای عـزّوُجـل بـرگزیـده است بـهــر بــشـر امـام هُــدا آفـــریـده است وقتی دعـای جامعه از او رسیـده است یعنی زلال وحی از آن گل چكیده است این كوثر همیشه زلالی كه جاری است هرگز خزان ندارد و دائم بهاری است ایمان شكـوفه ایست به گلــزار جان او تقــوا نـشـانـه ایست ز حُــسـن بیـان او اخـلاص چشمه ایست ز چشم روان او ایـثــار آیــتـی ایـسـت ز دُرّ گــران او قدرش اگر كه نامتنـاهی است این امام مجــمــوعۀ صفات الهی است این امام این اسـت آن امـام كه از نـور بـاورش عطـرحیـات می دهـد انـفـاس اطهـرش ظلمت شده اسیر همیشه به محـضـرش شـیـران نشـستـه اند همـه در بــرابرش در پـای آن امـام مبــیــن سـر نهـاده اند سر را به خـاكـبـوسـی دلـبـر نهــاده اند اشــكی ز شـوق در قـدم او فـشــانـده ام خود را به آستـانـۀ آن گــل کشــانـده ام دل را بـه راه ســامـــرۀ او نـشــانـده ام من هـر چه خـواسـتـم از او سـتـانـده ام ایـن بـارهم كـرامت او را طـلب كــنـم بار دگـر بـه درگهش عـرض ادب كنم ای واجـب الـسّــلام نـثــارت سـلام من شـیـرین شده ز جـام ولای تـو كـام من نـامت هـمیـشه مـوج زنـد در كـلام من تـو بـا خبـر ز حـال منی ای امــام من چشــم« وفائی» است به بخـشیــدن شما روز حــسـاب دسـت من و دامـن شـما
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت امام هادی علیه‌السلام
دلا در خانۀ ابن الرّضا ابن الرّضا را بین چراغ و چشم زهرا و علیّ مرتضی را بین ز انوار رخ ابن الرّضا روشن فضا را بین فروغی دلنشین و دلربا و جانفزا را بین عروس حضرت زهرا بهار شادی آورده برای شیعـیان امشب امـام هـادی آورده دو چشم دل ز هم بگشا که حسن دادگر بینی در ابـنـاء بشـر آئـینۀ خـیـر البـشـر بیـنی در آغوش جواد ابن الرّضا قرص قمر بینی بیا تا نخل سر سـبز ولایت را ثـمر بینی دوباره شیعه را از نور حق دل منجلی آمد که از سوّم محمّد در جهان چارم علی آمد فروغ حسن غیب ذات سبحـانه پیـدا شد یگـانه لالـۀ ریحـانه را ریحـانه پـیدا شد همه گیرید جان بر کف رخ جانانه پیدا شد به گرد شمع رویش یک جهان پروانه پیدا شد زمین، درسینه خورشید خداوندت مبارک باد جواد ابن الرّضا میلاد فرزندت مبارک باد موحّد گـشته دل با یاد بـسم الله ابـرویش زبور، انجیل، قرآن را بخوان در مُصحف رویش جواد ابن الرّضا چون شاخۀ گل میکند بویش دل پیغمبران یکســر اسیـر طُـرّۀ مویش چه خوانم مهر یا مه یا چراغ انجمش خوانم همان بهتر که خود ابن الرّضای دوّمش خوانم به سیرت مظهرواجب به صورت صورت امکان به رخ و الشّمش و مو واللّیل ودل عرش استوی الرّحمان فیوضاتش رسد هم برملک پیوسته هم انسان عبارات و کلام روح افزایش اخ القـرآن به بازار ولایت پوسف زهراست این مولود یم دو گوهر است و دُرّ نُه دریاست این مولود علی نام و محمّد صورت است و بوالحسن کنیت بیانش دُرّ، دلش دریا، کفش باران، دمش رحمت کلامش نور و مهرش دین و حُبّش معنی طاعت ولـیّ خـالــق مـنّـان امـام عــالـم خـلـقـت امامت جاودان از او قیامت را امان از او حقیقت را زبان از او طریقت را نشان از او به کویش بندگی کن خواهی ارعبد خدا گردی بخوان اوصاف او تا با پیمبر هم صدا گردی مبادا لحظه ای درعمر خود از اوجدا گردی بکوش انسان که در خطَّ تولاّیش فدا گردی بقا خواهی فنا در مکتب سرخ ولایت شو جمــال هــادی آل محمّد بین هـدایت شو خرد را آبـرو با آبــرویش بستگی دارد وجود عالم هستی به مویش بستگی دارد حیات جاودان بر آب جویش بستگی دارد شفای دردها بر خاک کویش بستگی دارد وجود ما به مهر آن امامی مفتخر گردد که شیر وحشی از آهو به گردش رام تر گردد زهی بحری که همچون عسکری در دل گهر دارد زهی ماهی که از خورشید رویی خوب تر دارد به پیشانی فروغ حجّت ثانی عشر دارد به صلب خویش مولانا امام منتظر دارد ســلام ما به ابــنـاء و به آبــاء گـرام او خوشا آن کس که شد آن هادی عترت امام او خوشا آنکو کنار تربتش اشک رجا دارد شرار ناله، سوز سینه، حـال الـتجـا دارد بدل حال مناجات و به لب ذکر دعا دارد خـداوندا دلـم پیـوسته شوق سـامـرا دارد امامی گز نگاهش درد انس و جان دوا گردد عجب نبود که میثم هم از اوحاجت روا گردد
: امتیاز
|
 |
|
شهادت مسلم بن عقیل علیه السلام
یا حسیــن ای در افــق ها مـنـجـلــی ای بـــزرگ قــــوم ای پــور عــلــی یک تجــلّــی از تو مسلــم بوده است نــور تو در خویش قــائـم بوده است آن که پـیــک شــاه شد شــاه است او آن کــه نـــور راه شــد راه اســت او کیــش مسلــم کیش اربـاب حق است در حقـیـقت او به حقــش مطلق است او که بود از فــرط جلوه بی حجـاب زخـم خورد از کــوفه مثل بوتــراب چون به شخص خــویش تنها ماند او مــرکب بــی مقــصــد خــود راند او رفت و زد تــکــیــه به دیــوار زنـی رفــت آمــیــنــی ســراغ ایــمــنــــی زن چــو آبــش داد راهــش نیــز داد راه بــر افــغــان و آهــش نــیــز داد نور شه از خانه چون بیرون نشست خــصــم آمـد دست آن دلــدار بـسـت رفت از جــور کســان بر بــام قصر کــوفیــان را شد تمام آن روز نصــر ســر بــریـدند از رســول شــاه دیـن ســر به بام افــتاد و پیکــر بر زمین سر به سوی شام رفت و تن به خاک گـفــت با او آسـمــان روحـی فِــداک
: امتیاز
|
 |
|
زبانحال مسلم بن عقیل علیه السلام
هزار شکر، که شد خاک مقدمت، سـر من مرا، بــرای چنین روز، زاده مــادر من نمی‌بـرم ز تو دل، گر هــزار بار عــدو جدا کند گلوی تشنه، ســر ز پیـکــر من پس از شهادت من، آروزی من این است که سر نهند به خاکت، دو طفل بی سر من اگر چه خون ز لبم ریخت، بر تو می‌گریم که گریه بهـر تو باشد، جهــاد دیگر من اگر چه یک نفــرم، یک تنه، سپـاه توأم به یـاری تو شده، بــام کوفه سنــگر من میان اینهمه دشمن، چنان غــریب شدم که هانی است و دو کودک، تمام لشکر من عزیز فــاطمه، فــردا به کــوفه می‌بیـنم که بر ســر تو کند، گــریه دیــدۀ تر من در این سفر تو دعا کن، که جای دختر تو شود کبــود، ز سیلی، عــذار دختـر من به روز حشر که جز عفو تو پناهی نیست ببخـش «میثم» آلــوده را به خــاطر من
: امتیاز
|
 |
|
زبانحال مسلم بن عقیل علیه السلام
حضــرت عشق ســرِ دار ســلامی دارم از لبِ زخــمِ تـرك خورده پیــامی دارم خیلِ بیعت شكــنان نوكــرِ بی اجر شدند همه با وعــدۀ یك كیسۀ جو زجــر شدند چند سالی است در این شهر وفا مُرده نیا زخم این نیزه پرستان به تنـم خورده نیا باغِ سبزی كه نوشتند فقط نی زار است سرِ من راهیِ شام و بدنــم بـر دار است تا به خــارج شدن از دینِ تو فتــوا دادند سنگ دل ها همه بر كُـشـتـنِ تو پا دادند
: امتیاز
|
 |
|
زبانحال مسلم بن عقیل علیه السلام
ســردار سر شکـستۀ دار العـمــاره ام آیـــد اذان مــغــرب غــم از منــاره ام با دستهای بسته مگرمی شود چه کرد؟ شــوریــده وار مـنـتـظــر راه چـاره ام شاید نسیم ؛ حـرف دلم را به او رساند شــایــد تمــام شد هدف نیــمه کــاره ام شد دانه های اشکِ غـرورِ جریحه دار تسبیح یکــصد و دهمیــن استخــاره ام وقت حسین گـفـتـن من کــوفیــان چرا با مشت می زنیـد به لبهــای پــاره ام عاشق ترین سفیرم و در حیــرتم چـرا در آســمــان شهــر شما بی ستــاره ام حرف صریح من به دلی کارگر نشد دنبـال یـک ربــاعی پُــر استـعاره ام
: امتیاز
|
 |
|
زبانحال مسلم بن عقیل علیه السلام
برگرد ای حبیب که کوفه است پر فریب با یک تَشَر ز خصم گـذارد تو را غریب اینجا کسی به فکـر تو و زینبِ تو نیست گیسو شود سپید و محـاسن شود خضیب دیــروز یکصدا همگــی از تــو دم زدند امــروز یک ســراغ نـگیــرند از حبیب راحت ز عهد و بیعت خـود دست می کشند گفتــارشان عجیب و رفتــارشان عجیب تکــذیب می کنند عـلــی را به راحـتــی با واژه هــای نــاب وَ اَلفــاظ دلــفــریب دعوت به جای سفره به گـودال می کنند حِس میکنم ز مقتل خود بوی عطر سیب از روی بــام دارالامــــاره دهــم ســلام یاد تو یابن فــاطمه از دل بَــرَد شکــیب گفــتم بیا به کــوفه، میــا کوفه یا حسیـن کُشته به دِشنه می شوی و تشنه عنقریب
: امتیاز
|
 |
|
زبانحال مسلم بن عقیل علیه السلام
منم مسـلم که اربــابــم حسین است قــرار قلب بی تــابــم حـسیـن است خوشم در راه حق عطشان بمیــرم چه بیم از تشنگی آبــم حسین است گــروهی سیف آل هــاشمم خــوانـد گــل اسماء و القــابــم حسیـن است ســرم در پیش ظالـم خــم نـگــردد بــلــی اسـتــاد آدابــم حـسیــن است صفای هر گلی چندین صباح است گُــل تا حشــر شــادابم حسین است بیا بر چشـمـم ای خــواب شهــادت بخوان، لالائی خــوابم حسین است ندیــدم بـیـنـتــان گــوهــر شنــاسی به او گویم، دُر نــابـم حـسین است تو بــاش ای آفتــاب کــوفــه شـاهد که خورشید جهان تابم حسین است قسم بر کعــبـه و میــقات و زمــزم نماز و مُهــر محــرابم حسین است حسیــن را یــافــتـم در کـشــور دل در آن کشور خـدا یابم حسین است پیــامــم بــر عبــیــدالله ایــن اســت رئیــس کــل احــبــابـم حسین است بــزن جـــلاد خــائــن گـــردنــم را به شهر جــذبه جــذابـم حسین است ز حزب و فــرقه من خیـری ندیدم قــوام قــوم و احــزابم حسین است
: امتیاز
|